Lima'dan Quijarro'ya (Bolivya-Brezila sınırı) Yolculuk

08 Mart 2013 Cuma.. Ormeno firmasının otobüsü yaklaşık 1 saatlik gecikmeyle saat 10.00 gibi Lima’dan hareket ediyor. Bu kıtada güvenip de bir sonraki adım için rezervasyon yaptırmak, hele de para ödemek çok riskli.. Çünkü ne zaman ne olacağı belli değil ve insanlar (bizim gibi turistler hariç) bu konularda son derece genişler; “her şey olur gider, biraz geç biraz erken rahat olmak lazım” gibisinden hiçbir itirazda bulunmadan sessizce bekliyorlar.. Rotamız Ica-Nazca-Arequipa-Juliaca ve Puno üzerinden La Paz.. Fiyat kişi başı 80$..

Otobüs klimalı, koltukları tam yatmayan(semi-cama denen) ama yine de rahat sayılabilecek tek katlılardan.. İçinde  tuvaleti var, üç öğün yemek servisi var ve dolayısıyla hemen hemen merkezler dışında hiç durmadan yol alabiliyor. Lima –Nazca arasını daha önceden de biliyoruz tamamen çöl .. Ica civarında çöldeki üzüm bağlarını görüyoruz yine.. Otobüs her durduğunda içeriye seyyar satıcılar giriyor; şeftali, muz, mango, uil patates cipsi, plastik bardaklarda kırmızı jöle (gelatino ), dondurma (helado) her şey 1 sol.. Saat 18.00 gibi henüz hava kararmadan akşam yemeğimizi verip servisi kapatıyorlar; sonrası arka arkaya İspanyolca dublaj Hollywood prodüksiyonları..  Herkes uyuyuncaya kadar devam..

Bu arada buranın resmi içeceği İnka Cola.. Daha önce de sözetmiştim; forfor sarısı renginde gazoz tadında İnka Cola sadece Peru değil Güney Amerika’nın tamamında en çok satılan içecek.. Bizde nasıl Coca Cola’nın taklitleri ve büyük mağazaların kendi markaları varsa burada da aynı şey İnka Cola için geçerli.. Coca Cola rekabet edemeyince firmayı satın alma yoluna gitmiş; şu anda hem İnka Cola hem Coca Cola aynı firmanın ama hala pazar liderliği İnka Cola’da..

Lima-La Paz yolculuğumuz toplam 33 saat sürmüş durumda ve tam 1 ay sonra tekrar Bolivya’nın yönetimsel başkenti 3660 mt rakımlı La Paz’dayız. Deniz seviyesinden 3,5 km yukarıda olmamıza rağmen bu kez daha rahatız; vücutlarımız bu mecburi iniş çıkışlara alışmış durumda.. Gerçi Bora’nın altimetresi yine çalışıyor ama bu kez çok da rahatsızlık yok:)

La Paz terminale iniş saatimiz 19.00 ve saat 19.30’da Santa Cruz’a son otobüs kalkıyor. Birbirimize  “n’apalım kalalım mı yoksa devam edelim mi” der gibi bakıyoruz; aslında her ikimiz de ne yapacağımızı biliyoruz ama son bir onay bekliyoruz birbirimizden. Sonuç olarak devam ediyoruz. Ben hemen koşup biletleri alıyorum; Bolivya’da ulaşım diğer G.Amerika ülkeleri gibi değil son derece ucuz. Yaklaşık 19 saatlik yolculuk için kişi başı 120 bob yani 30 TL ödüyoruz. Otobüs full cama;koltukları sonuna kadar yatırıyoruz, havalandırma gece boyu çalışıyor, derin bir uykudan bizi alıkoyacak hemen hemen hiçbir şey yok:)

Sabah dinlenmiş olarak uyanıyoruz; daha Santa Cruz’a epeyce yolumuz var.. Otobüsün ilk  durduğu yerde yiyecek bir şeyler alıp kahvaltı niyetine atıştırıyoruz; Lima’dan bu yana 48 saati geçmiş durumdayız!! Bu yaptığımız iş değil gibi ama geri dönmeyi kafaya koyduğumuz için gittiğimiz her yol bizi eve biraz daha yaklaştırıyor gibi geliyor ve mesafeler, yorgunluklar koymuyor. Birbirimize bakıp tahammül sınırlarımızın ve toleransımızın nasıl arttığına gülüyoruz..

Saat 13.00 gibi Santa Cruz De La Sierra’dayız. Bolivya’nın doğusunda yeralan bu güzel şehir zenginliği ve bunaltıcı derecede sıcak havasıyla meşhur.. Günlerden Pazar ve her yerin kapalı olması nedeniyle yapılacak çok özel bir şey yok; sadece şehrin merkezi olarak kabul edilen  Plaza Principal’i gezip karnımızı doyurup bu kez bizi Brezilya sınırına götürecek otobüs veya tren bakmak üzere tekrar terminale dönüyoruz..Bu arada önemli bir bilgi: Santa Cruz’dan sınıra giden trenler ve otobüsler de aynı terminalden (Terminal Bimodal) kalkıyor; yani çantalarla oradan oraya koşuşturmak söz konusu değil..

Gideceğimiz sınır kasabasının adı Quijarro (Kiharo okunuyor) ve Pazar günleri buraya sadece tek tren çalışıyor Ferrobus.. Santa Cruz’dan 18.00 gibi hareket ediyor, fiyatı 257 bob ve hemen hemen 14 saat sürüyor. Otobüs firmaları çok çeşitli; süre 10 saat ve fiyat 70 bob ile 100 bob arasında değişiyor. Full cama denen tuvalet, air condition ve 170 derece yatan koltuklar ya da semi-cama denilen bunların olmadığı sadece 120 derece yatan koltuklarla yolculuk arasındaki fiyat farkı 30 bob yani 7,5 TL.

Pantanal firmasının saat 21.00’deki otobüsü için full cama iki bilet alıp hareket saatine kadar etrafı turlamaya devam ediyoruz. Otobüs terminalden 09.30 gibi hareket ediyor ve bu kez yeni sabaha Brezilya sınırındaki son kasaba olan Quijarro’da uyanıyoruz. Tam 61 saattir molasız yolculuk ediyoruz! Daha önce söyleseler “hadi canım” derdim ama demek ki olabiliyormuş:)

Quijarro’nun tek özelliği Brezilya sınırında yer alması ve Santa Cruz’dan gelen trenin Bolivya’daki son durağı olması.. Şehre her iki yönden de her gün azımsanmayacak sayıda turist geliyor ve dolayısıyla tüm işletmeler hostel, internet&telefon dükkanı, market veya lokanta.. Zaten bunların tamamı tek bir sokak üzerinde ve merkez de burası.. Taksicilik de hayli ilerlemiş tabii; buradan sınıra 7 km var ve otobüsten ya da trenden inen turistler için tek seçenek taksi.. Buna rağmen alt yapı anlamında hiç bir gelişme göstermemiş, asfaltsız toprak-toz karışımı yolları ve ateş gibi esen rüzgarla birlikte oluşan korkunç toz bulutu ile Quijarro toz renginde bir köy.

Konaklama seçenekleri açısından da pek parlak bir durum yok; hemen hemen temel ihtiyaçlara hizmet eden aynı standartta hostellerden birini beğenip tutuyoruz ve hızlıca alınan duşun ardından seyahat firmasına telefon etmek üzere dışarı çıkıyoruz; amacımız 16 veya 20 Mart’a dönecek şekilde biletimizi erkene almak. YKB Setur’u çevirip uzun süre telesekreteri dinledikten sonra sonunda müşteri temsilcisine bağlanıp derdimizi anlatıyoruz ancak ne 16 ne 20 ne de Mart ayının herhangi bir gününe bilet yok..  1 Nisan için ekonomi class’ta yer var ama kişi başı ceza dahil 1172€ ödememiz gerekiyor!!!!????? İstedikleri bu bedel, bu bileti yakıp yeni bilet almayı düşündüğümüzde ödeyeceğimiz paradan bile daha yüksek!! Komedi gibi bir şey yani ve tabii bu durumda aldığımız biletleri erken tarihe çevirme şansımız yok:(

Oysa bileti satarken “tereddüt etmeyin dönüş için bir terslik olursa kişi başı 100€ ceza öder tarihleri değiştirirsiniz” demişlerdi. Şimdi ise “ ama dolar arttı, uçaklar hep full gidiyor, sizin bilet çok ucuz kaldı aradaki farkı ödemeniz lazım” diyorlar.. “Dün dündür bugün bugündür” lafını hayatımıza sokan Demirel’in kulakları çınlasın!!

 O zaman bu bileti gidiş dönüş almanın veya parasını bizim yaptığımız gibi 7 ay önceden ödemeye başlamanın hiçbir anlamı yokmuş. En iyisi uygun fiyatlı bir tek yön bilet alıp bir yerden başlamak, dönüş için kafalarda tarih belirmeye başlayınca da sürekli araştırma içinde olup, bileti ayarlayıp gezinin kalan bölümünü de buna göre şekillendirmekmiş (bizden sonrakilerin kulağına küpe olsun).. Sonuç olarak bu durum karşısında düşündük taşındık ve “4500 TL’den biraz daha fazla tutan bu parayı ceza olarak ödeyeceğimize üzerine biraz daha koyup Nisan sonuna kadar gezimize devam ederiz” dedik.

Karar : geziye kaldığımız yerden devam ediyoruz:)