Ekvador-Kolombiya Sınırı İpiales'teki Üçüncü Gün

4 Mart 2013 Pazartesi.. Bugün buradaki 3. günümüz; 2 gece 3 gündür Ecuador-Colombia sınırında bir otobüsün içinde mahsur durumdayız.

Beş gün önce Kolombiyalı kahve üreticilerinin hükümetin açıkladığı düşük kahve taban fiyatı nedeniyle başlattıkları eylem devam ediyor; bu arada eyleme kahve taşıyıcıları da katılmış durumdalar. Onların da sorunu yüksek fuel-oil fiyatları. Bu arada Kolombiya'yı gezmek isteyenler için kısa bir not; Kolombiya, Güney Amerika ülkeleri içinde yakıtın en pahalı olduğu dolayısıyla da  otobüs fiyatlarının en yüksek olduğu ülke.  

Üçüncü günün sonuna doğru otobüsteki insanlar da yavaş yavaş seslerini yükseltmeye, firmanın bu durumu kendilerine bildirmemesinden ve 3 gündür otobüsün içinde çok da insani olmayan koşullarda konaklamak durumunda kalmalarından ötürü rahatsızlıklarını dile getirmeye başlıyorlar. İçeride Kolombiya'nın çeşitli şehirleri için bilet alanların yanısıra bizim gibi Venezuela'ya Karakas'a gidenler de var. Anlamadığımız hararetli konuşmalar sonunda aralarından temsilci seçip sınır polisinden yardım istemek üzere gönderiyorlar. Sorunları buradaki bekleme koşullarının olumsuzluğu, tuvaletlerin yetersizliği, lokantanın pisliği ve artan yolcu sayısı nedeniyle servisinin bozulması. İlk talepleri Ipiales Otobüs Terminal'ine götürülüp beklemeye orada devam etmek, ikincisi de bu grevden haberdar oldukları halde yolculara bilgi vermeyip bu biletleri satan Ormeno firmasının mahsur kaldıkları süre boyunca tüm yolcuların sabah-öğle-akşam yemek masraflarını karşılaması.  

Polisler önce şoförle konuşuyorlar, şöfor haliyle "ben emir kuluyum, merkezle görüşün, ne derlerse ben onu yaparım" diyor. sonunda Ipiales'teki Ormeno yetkilisi bulunduğumuz yere geliyor ve terminale gitmenin mümkün olmadığını, yolların kapalı olduğunu ancak yemek ücretleri konusunda yardımcı olabileceğini söylüyor. Yolcular ilave olarak otobüsün ışıklarının gece 10.00'a kadar açık kalmasını, ayrıca şoförün otobüsün kapılarını kilitleyip nereye gittiği belirsiz ortadan kaybolmamasını da rica ediyorlar ve yetkili bu konularda da pozitif. Tabii bu arada şoför müzevirci yolculara küsüyor ama olsun:) netice itibarıyla bağırıp çağırmadan  konuşan, isteklerine ulaşma konusunda son derece demokratik ve barışçı bir yol izleyen yolcular sonuca ulaşıyorlar. Artık yemeklere para ödemiyoruz, otobüs ışıklı haliyle daha ferah ve üzerimize kilitli bir otobüs içinde hapis olma duygusundan kurtulmuş durumdayız.. Ehhh!! Yani bu koşullarda bundan ötesi zaten mümkün değil. 

Küçük lokantadaki televizyondan takip edebildiğimiz görüntülerden ve çat pat İngilizceleriyle bize durumu açıklamaya çalışan Brezilyalı tangocu çift Tatiana ve Edison'un aktardıklarından, grevin yakın zamanda sonlanmasının mümkün olmadığını anlıyoruz. Nakliyecilerin de katılımıyla daha da güçlenen kahve üreticileri  ülkedeki tüm otoyolları büyük tomruklarla bloke etmiş durumdalar ve istedikleri taban fiyatlar verilmeden yerlerinden kıpırdamayı düşünmüyorlar.  Eylemlerini gönülden desteklediğimiz kahve üreticileri ve nakliyeciler, uzun süren pazarlıklar sonucu ilerleme kaydedemeyince seslerini duyurmak için sonunda bu yola başvurmuşlar ve Kolombiya'daki tüm karayolu trafiğini durdurmuşlar.. Eylem başlayalı 7 gün olmuş durumda ve ne kadar daha devam edeceği belli değil. Ülkenin hiçbir yerinde bir yerden diğerine karayoluyla ulaşım şansı yok; tek yol uçmak (o da epeyce pahalı) yada bizim yaptığımız gibi beklemek:(

Kolombia sınır kapısı (İpiales)

Saatler ilerliyor, herkesin gözü eylemle ilgili haberlerde ama herhangi bir pozitif gelişme yok; "şu gün yada bugün bitecek" denemiyor. Öte yandan bu sabah duyduk ki Venezuela'da da durumlar karışık. Chavez, tedavi gördüğü Küba'dan dönmüş, başkent Caracas'ta büyük bir karmaşa yaşanıyor, Chavez yanlıları ve karşıtları birbirine girmiş durumda. "Pes doğrusu" diyoruz, nereye elimizi atsak karışıyor sanki!!!!!:)

Uzun geçen yeni yeni bir uykusuz gecenin ardından karar vermiş durumdayız; yaşadığımız bunca güzel şey ve son derece keyifli 3,5 ayın ardından bu karışıklıkların keyfimizi bozmasına izin vermeyeceğiz. Her şeyde bir hayır var diyerek, bundan sonrasını bir başka bahara bırakıp GERİ DÖNÜYORUZ!!

Sabah-öğle-akşam menümüz

 

Ormeno yetkilisi hala yanımızda, polislerle konuşuyor, bazı yolcular yanına gidip konuşuyor. Tangocu çiftimiz Tatiana ve Edison'dan bizim durumumuzu sınır polisine ve Ormeno yetkilisine anlatmalarını rica ediyoruz. Talebimiz Karakas için ödediğimiz bilet parasının (260$) tarafımıza iade edilmesi veya yine Ormeno firması tarafından geriye yani önce Ekvador'un başkenti Quito'ya sonra da Peru'nun başkenti Lima'ya artı ücret ödemeden götürülmemiz.. Edison  bizi talebimizde son derece haklı buluyor, bu arada sınır polisi de Edison'a katılıyor ve ormeno yetkilisinin yanına gidiyoruz. Edison talebimizi bu kez yekiliye anlatıyor önce hayır mümkün değil gibi şeyler söyleyen yetkili polisin konuya girmesinden sonra biraz yumuşayıp Quito ile konuşmaya karar veriyor ve bize birkaç saat içinde geri dönebileceğini söyleyerek ayrılıyor. 

Kuzeydeki olayların bir an önce düzelmesi ve yönümüzü çevirdiğimiz güneyin geldiğimizi duyup karışmaması dileklerimizle..