Kota Kinabalu'da son günümüz

10 Mart Kota Kinabalu’da son günümüz

Kota Kinabalu’da 3. ve son günümüz; yarın sabah uçağıyla Borneo Adası’nın diğer eyaleti Sarawak’ın başkenti Kuching’e gidiyoruz. Aslında planımız buradan otobüsle Kuching’e geçmekti; dün İnanam Terminali’ne gidip araştırdık. Sabah 07.30’da başlayıp ertesi sabah 06.00’ya kadar devam eden, 1 tam günü ve geceyi yiyen bir yolculuk gerekiyor. Arada Brunei Sultanlığı olduğu için Miri’den aktarmalı gitmek zorundayız; giriş çıkışlar hem eziyetli hem de zaman alıyor tabii. Yol yaklaşık 1300 km ama yine de gitmeyi düşünenler için yazmak gerekirse; KK-Miri için otobüs 07.30’da İnanam Terminali’nden hareket edip saat 18.00’de Miri’de oluyor; fiyat  90 RM. Miri-Kuching otobüsü akşam 20.30’da kalkıyor ve sabah 06.00’da Kuching’da oluyor; fiyat 80 RM. Toplam 170 RM(120 TL gibi)

Kota Kinabalu’ya dönecek olursak, kaldığımız bu 3 günde Tunku Abdul Rahman Marine Park içinde yeralan Manukan, Sapi ve Mamutik Adaları’nı gördük. Sapi ve Mamutik küçük plajları ile daha çok şnorkeling yapmak isteyenlere hitabediyor. Manukan biraz daha büyükçe ve hem konaklama hem de ailece uzun plaj keyfi için tercih ediliyor. Restoranlar ve oteller var. Turistler için adanın etrafına uzunca ve keyifli bir koşu parkuru da yapmışlar; tamamen orman içinde ve sadece kuş sesleri arasında yürüyüş yapıp sonra da sahil boyu uzanan kayaları aşarak kumsala indik. Uzunca bir süre sesini duyduğumuz ama bir türlü fotoğrafını çekemediğimiz Monitör Lizard’ı sonunda Manukan’da yakaladık J

Sahilde ne arasanız var; şehri temiz bulduk ama galiba bütün pislik denizde toplanmış. Televizyon, sandalye, koca koca kamyon lastikleri, motorsiklet kaskı, her türlü ambalaj malzemesi, pet şişeler,  vs vs. Müslüman ülkeler genelinde  yenilenin çöpünü sokağa atma durumu zaten sabit. Ada girişlerinde ayak bastı parası altında 10 RM alınıyor ve ellerinde süpürgeler çöp toplayıcılar gözün gördüğü belli yerleri süpürüp toparlamaya çalışıyorlar ama bu çöp sorunu atmamayı beceremediğimiz sürece toplamakla çözülecek gibi değil ne yazık ki L

Dün seyir tepesi olarak bilinen Signal Hill Observatory’e çıktık. Çıktık derken yaklaşık 300 basamaktan oluşan merdivenlerden bahsediyorum; o kadar da önemli bir yüksekliği yok yani. Muhtemelen bir zamanlar buradan şehir manzarası ve gün batımı izleniyormuş ama artan bloklar ve yüksek alışveriş merkezleri nedeniyle artık görülebilen pek bir şey kalmamış. Sadece spor oldu diyebiliriz.

Sunday Market (Pazar Pazarı) yiyecek içecek ve hediyelik eşya anlamında renkliydi. Balıklar, sebzeler, türlü türlü kurutulmuş deniz ürünleri, bir yandan pişirilip bir yandan yenilen sokak lokantaları ve hediyelik eşyalar falan derken biraz dolaştık.

Bu arada Borneo’da yemek konusu Filipinler’e göre oldukça farklı. Müslüman olmalarından dolayı haliyle burada domuz eti yok. Özellikle “islamic food” diye belirtiliyor tabelalarda. Bol salçalı ve yağlı görüntülü sıcak yemekler epeyce değişik, kokuları bize göre biraz ağır. Ekmek yerine pirinç ve yemeğin yanında küçük kaselerde et suyu çorba burada da var ama Filipinler’deki Lomi veya Chopsoy’u arıyoruz açıkçası J

Epeyce bir yer gezdikten sonra artık dünyadaki bütün hediyelik eşya üretiminin tek elden çıktığına(PRC), sadece üzerlerindeki isimlerin değiştiğine inanmaya başladım açıkçası. Aynı ürünler hemen hemen her yerde var; ama birinin üzerinde Palawan, diğerinde Buenos Aires bir diğerinde de Borneo yazıyor J Özel bir şeyler bulmak hakikaten çok zor.

Bugün şehrin 20-25 km dışında yeralan Lok Kawi kasabasına gidip Vahşi Yaşam Parkı’nı görelim istedik. Akşamdan sorduğumuzda taksinin en iyisi olduğunu söylemişlerdi; 80 RM’ye götürüp getiriyormuş.

Sabah kalkınca her zamanki yöntemimizle keşfetmeye karar verip Marine Court’taki otobüs durağına kadar yürüdük. Sorduk soruşturduk derken, daha önce 17A ve 17B numaralı minibüslerin gittiğini ama 2008’de Lok Kawi minibüslerinin değiştiğini, şu anda 20A ve 20B no’lu minibüslerle gidildiğini öğrendik. Fiyat kişi başı 2,8 RM J Lok Kawi’ye toplam 20 dk’da vardık ve minibüsten iner inmez etrafımızı saran taksicilerle pazarlığa başladık. 60 RM sonra 50 RM derken gidiş geliş 40 RM’ye anlaştık. Dönüşte ödediğimiz minibüs parasıyla beraber toplam yol masrafımız 51 RM’ye geldi.

Lok Kawi Wild Life Park özellikle çocuklu aileler için son derece keyifli. Hayvanların beslenme saatleri gün içine yayılmış durumda; mesela saat 10.20 gibi filleri besleyebiliyorsunuz ya da 14.30’da orangutanları. Kota Kinabalu merkezde yerelan turizm ofisinden detaylar hakkında bilgi almak mümkün.

Saat 11.00’deki “animal show” gayet keyifli. Hayvan terbiyecisi gençlerin hazırladığı şovda yılan, orangutan, papağan ve Malezya’nın simgesi hornbill var; özellikle yılan bölümü izleyicilerden ciddi beğeni alıyor. Bu arada giriş fiyatı Malezyalılar için 10, yabancılar için 20 RM, çocuklar için de yarı fiyat.

Kota Kinabalu notları böyle Kuching fotoğrafları ve notlarında görüşmek üzere J..