Seyahat Notlarım; Beyrut,Ürdün,Ukrayna,K.Afrika,Nepal, Karavanla Avrupa, G.D. Asya, G.Amerika: Chaing Mai’den Seam Reap’e nasıl gidilir?

19 Nisan Siem Reap(Kamboçya)

Pai’den sabah 07.00 otobüsüyle hareket ettik. Yaklaşık 3 saat boyunca hoplayıp zıplayıp her virajda oradan oraya savrulduktan sonra Chiang Mai’ye vardığımızda saat henüz 10.00 bile olmamıştı; kendimizi hemen Hostel Ban Maitree’ye attık.

Sevgili ev sahibemiz Aime bizi her zamanki sevecen gülümsemesi ile karşılayıp meyveler ve kahveyle şımarttıktan sonra sağolsun hemen bir oda ayarladı ve böylece öğleden sonra 14.00’da kalkacak otobüsümüz öncesinde hem güzel bir duş aldık hem de biraz uyuyup yorgunluğumuzu atabildik. Tekrar teşekkürler Aime J

Tayland-Kamboçya geçişleri ile ilgili internetten takip edebildiğimiz tüm yazılarda ya Bangkok-Aranyaprathet-Poi Pet veya Trat-Koh Kong-Kampot güzergahı kullanılıyordu. Chiang Mai’den tekrar Bangkok’a dönmek 12 saat geriye gitmek gibi geldiğinden-aslında yanlış da sayılmaz-, Chiang Mai’den direkt Aranyaprathet’e nasıl gideriz’i araştırmaya başladık.

Chiang Mai-Aranyaprethet için direkt otobüs yok; Korat’tan aktarma yaparak gidilebiliyor. Chaing Mai-Korat arasında yolculuk 12 saat sürüyor ve Korat’tan da Aranyaprethet Rong Kluea için 4 saatlik daha bir yolculuk gerekiyor. Toplamda 16-17 saat sürecek bu uzun maraton sonrasında da sizi gümrük geçişi süreci beklediğinden Chiang Mai-Korat arası için Nakhonchai firmasının VIP otobüslerini öneririz. Eğer bizim gibi gümrük işlemleri dolayısıyla öğleden önce Aran’da olmak istiyorsanız o zaman en geç 16.30 otobüsünü yakalamak gerekiyor. Aksi halde Korat’a varış ve oradan Rong Kluea’ya geçiş öğleden sonrayı bulabilir bu da gümrükteki kalabalığı ve dolayısıyla da bekleme süresini artırabilir.

Biz akşamüstü 16.30 otobüsünü herhangi bir aksilik olur da gecikiriz ve 05.30’daki ilk Aran otobüsünü yakalayamayız diye riskli bulduk ve bir önceki otobüs olan 14.00 otobüsüne biletlerimizi aldık. Böyle bağlantılı yolculuklarda her şeyi öngörmek mümkün olamadığından aralara birkaç saatlik boşluk bırakmak önemli; böylece yolda çıkabilecek aksilikler tolare edilmiş oluyor.

Saat 14.00’deki Korat otobüsümüz tam zamanında kalktı. Bilet için kişi başı 608 Baht(40 TL) ödedik; bunun içinde saat 19.30 gibi verilen akşam yemeği ve küçük kutular içinde dağıtılan atıştırmalık çörekler ve su vardı. Koltuklar son derece konforluydu; gece için battaniye verdiler host gayet kibar ve hemen her konuda yardımcıydı. Açıkçası Pai’den dönüşte yaşadığımız sarsıntıyı henüz üzerimizden atamadığımızdan bu hizmet, güleryüz ve koltukların rahatlığından son derece memnun kaldık; ödediğimiz her kuruşa değdi J

Korat’a vardığımızda saat sabaha karşı 03.00 gibiydi. Sabahın erken saati olmasına rağmen otobüs terminali çok da ıssız sayılmazdı etrafta epeyce insan vardı. Bir lokantanın hem yemek hem de dinlenme anlamında kullanılabilen dışarıdaki masalarında birkaç saat oturup bir şeyler atıştırıp hafif de şekerledikten sonra saat 05.00 gibi açılan bilet gişesinden Aran Rong Kluea biletlerimizi alıp 05.40 gibi gelen otobüse bindik.

Korat terminalde indiğimizde bizi önce Aranyaprethet’e giden minibüslere yönlendirdiler; biz bu konuda Aime tarafından sıkı sıkı tembihli olduğumuzdan ısrarla minivan istemediğimizi, direkt Rong Kluea’ya gidecek büyük otobüsün bilet gişesini aradığımızı söyleyince o zaman biraz beklememizi istediler. Saat 05.00 gibi gişede elinde biletlerle bir kadın belirdi ve 05.30 gibi de otobüs geldi zaten.

Korat-Aran Rong Kluea otobüsü için beklentimiz çok yüksek değildi; zaten gece yolculuğunda uyumuş dinlemiş durumdaydık. Yolculuk da pek uzun değil 4 saat kadar sürecekti dolayısıyla otobüsün hemen her elini kaldırana durup aradaki boşluğa da yolcu alması bizi pek rahatsız etmedi açıkçası.

Yine arada şekerleyerek 4 saatten biraz fazla süren yolculuk sonunda Rong Kluea otobüsünün bizi bıraktığı yer, sınır kapısına hemen hemen 5 dk yürüyüş mesafesindeydi. Çantalarımızı alıp, tarif ettikleri yöne doğru yürüdüğümüzde önce pek çok değişik ürünün satıldığı tezgahları, sonra da iki ülke arasında günübirlik geçiş yapıp bir sürü eşya alıp sattıkları her hallerinden belli elleri kolları çantalarla dolu insanları gördük. Doğru yerde olduğumuzdan emin olarak işaret tabelalarını izleyerek önce Tayland çıkış damgalarımızı vurduracağımız binayı bulduk. Uzun kuyruk gözümüzü bir anda korkuttuysa da, sonradan bu kuyruğun Tayland vatandaşlarına ait olduğunu ve turistlerin az ilerdeki binanın ikinci katında işlem yaptıklarını öğrenip rahatladık. Hızlı hızlı gösterilen yönde ilerleyip binanın ikinci katına çıktık ve yaklaşık 10 dk içinde Tayland çıkış damgalarımızı almıştık.Arkasından Kamboçya vizesi için Friendship köprüsünü yürüyerek geçip “visa on arrival” yazısını takip ederek köprü çıkışında sağda yer alan binaya girdik.

Kamboçya vizesi 20$ + 100 Baht. Eğer dolarınız yoksa bizim gibi 800 Baht da verebilirsiniz ama $ bulundurmanızda fayda var çünkü böyle noktalarda görevliler rüşvete çok meyilli; kuru fazla gösterip sizden fazla para tahsil edebilirler. Bu konuda internette sayısız uyarı var zaten; yanınıza gelip “vize alırım, para bozarım, sınıra götürürüm” gibi tekliflerde bulunanların yanı sıra Kamboçya gümrük görevlileri de tehlikeli!!

Kamboçya vize işlemi formu doldurup fotoğrafı ekleyip parayla birlikte görevliye teslim ettikten sonra 15 dk’da bitti. Bora’nın Tayland çıkış damga tarihi hatalı olmasaydı herhalde 5 dk’da alıp gitmiş olacaktık. “Tarih hatalı basılı” dedikleri için bir koşu tekrar Tayland çıkış ofisine gidip, binbir özür dileyerek tarihi değiştiren kadına “neyse hadi bakalım” diye gülümseyip tekrar köprüyü geçip pasaportu teslim ettikten 3 dk sonra 30 günlük vizeyi almıştık.

Vizeden sonra bir de Kamboçya giriş damgası vurdurmak gerekiyor. Bunun için de vize binasından çıktıktan itibaren yaklaşık 150-200 mt yürüyüp ( büyük 5 yıldızlı otelleri ve casinoları geçtikten sonra) “ARRIVAL” yazan tabelanın yanındaki küçük binaya giriliyor. Burada parmak izi alınıp, fotoğraf çekilip Kamboçya giriş damgası basılıyor. Herhalde öğleden önce bu işlemleri yapmamızdan olsa gerek, toplam 5 dk da burada oyalandık. Binadan çıkınca terminale giden bedava otobüsleri aradık o da hemen 10 mt ilerimizde bekliyormuş. Zaten 4 kişiydik hemen otobüse atlayıp Poi Pet Terminali’ne geçtik.

Bu konuda yine internette pek çok şey yazıldığından ve açıkçası hiç biri de pek olumlu olmadığından bu kadar kolay olmasına şaşırdık ve acaba bir terslik var mı diye düşünmeden edemedik J

Poi Pet terminalindeki Siem Reap tarifeleri 10$ otobüs, 48$ taksi ve 12 $ minivan şeklindeydi. Vize ofisinde karşılaştığımız ve onlara da yanlış çıkış tarihi basılmasından dolayı bir nevi kader ortağı olduğumuz İngiliz çift ile birlikte kişi başı 12$ ödeyip bir taksi tuttuktan 2,5 saat sonra saat 15.00 gibi Siem Reap’e varmıştık.

Burada önemli bir konu var; taksiler tuk-tuklarla anlaşma yapmışlar.. Yolcuları Siem Reap merkezine diye alıp, şehrin az dışında birkaç tuk-tuk’un hazır beklediği bir yerde indiriyorlar. Bir çoğu İngilizce bilmediğinden “valla ben anlamam” şeklinde kenara çekilip konuşmayı çat pat da olsa İngilizce bilen tuk-tuklara devrediyorlar. Onlar da herhangi bir saygısızlık olmaksızın ama sonuçta bir dayatma şeklinde “taksi buraya kadar getiriyor; buradan sonrasında size tuk-tuk yardımcı olacak” diyerek sizi varsa rezervasyonunuz olan otele yoksa da kendi önerdikleri bir yere götürmeyi teklif ediyorlar. Sonuçta fazla bir seçenek yok; taksiden inip tuk-tuk’a biniyorsunuz ama burada ekstra ücret ödemek zorunda değilsiniz sadece bir sonraki gün gideceğiniz Angkor Wat için anlaşma yapmaya çalışıyorlar. Gerçi Kamboçya’da her şey “teklif var ısrar yok” şeklinde J olduğundan anlaşma da yapmak zorunluluğu yok aslında örneğin biz tuk-tukla merkeze kadar geldik ve ısrarla nerede kalacağımızı sormasına rağmen henüz bilmediğimizi ve ertesi gün için de planımızın kesin olmadığını söyleyip tuk-tuk’tan kurtulabildik.

Sonrasında sırtımızda çantalarla birkaç yer dolaşarak otel bulduk ve çantaları bıraktıktan hemen sonra dışarı çıkıp etrafta ne var ne yok anlamaya çalıştık. Kamboçya’nın para birimi Riel ama her yerde Dolar kullanılıyor diye okumuştuk. Bu nedenle önce elimizdeki Tay Baht’larını Riel’e çevirip, ardından da ATM’den biraz $ çektik. Seam Reap’in son derece hareketli ve temiz sokaklarında dolaşırken, ilk gördüğümüz wi-fi’li lokantaya girip alıştığımız üzere birer sebzeli kızarmış pirinç ve bira söyledik. Fiyatlar Tayland’a göre pahalı tabii ama zaten Dolar kullanılıyor denilince bunu bekliyorduk J

Otele dönerken yol üstünde karşımıza çıkan ve hem görünüşünden hem de konuşmasından bize uygun olduğuna inandığımız bir tuk-tukçuyla 3 günlük Angkor Wat turu için anlaştık. Bir gün önce Pai’de başlayan ve aralıksız 36 saat süren yol hali dolayısıyla ikimiz de bitik durumdaydık ama neticede hemen hemen her şeyi halletmiştik; Kamboçya’ya sorunsuz girmiş, kazasız belasız Siem Reap’e gelmiş, uzun zamandır hayalini kurduğumuz Angkor Wat turumuz için tuk-tukçu bile ayarlamıştık daha ne olsundu???? Artık derin ve deliksiz bir uykuyu hakediyorduk J

Evet, yarın büyük gün.. Angkor Wat ve Kamboçya’ya ilişkin yazılarımız ve fotoğraflarımızda buluşmak dileğiyle şimdilik hoşçakalın J