10 Ekim 2018 Bugün Chame'den başlayıp önce Duqur Pokari'ye oradan Upper Pisang'a ve son bir gayretle Gyaru'ya ulaştık. Hergun biraz daha rahatlamanin verdiği bir şey sanıyorum çünkü bugün 900 mt yükseldik su anda 3720 mt' deyiz ve gayet iyiyim. Öğle saatlerinde biraz baş ağrısı var gibiydi ama yarım sarımsağı yanagima koyup şeker gibi yavaş yavaş emmeye başladıktan sonra hiçbir sorun kalmadı. Sarimsak kan basıncını ve dolayısıyla nabzı dengeliyor.
Yükseklik arttıkça insanlar, köyler fakirlesiyor. Manzara güzelleşiyor tabii ve karşısında gerçekten insanın nutku tutuluyor ama bir yandan da elektrik konusu sıkıntıya girip wi-fi tamamen yok oluyor.
Aslında çok güzel çünkü herşey organik. Her ne yiyorsak, süt peynir yağ yumurta hepsi has be has hayvanın kendisinden.. Sebzeler yine aynı şekilde, ne mutlu ki hormon yada kimyasallar HİMALAYALAR'a ulaşmamış. Bir yandan da hayat inanilmaz zor, buzdolabı yok sular buz gibi, bulaşık çamaşır herşey elde yıkanıyor, çocuklar, insanlar hepsi dışarıda derelerde çaylarda banyo yapıyor. Küçücük sinekli bakkallar dışında birşey satın alınabilecek hiçbir yer yok. İğneden ipliğe herşey aynı yerde satılıyor..
Tek gelir kaynakları turizm, bazen 2 elmaya 100 rupi (1$) istemeleri çok fazla geliyor ama bizde de tatil yörelerinde küçük suya 5tl aldıklarını bildigimden gayet normal diye dusunuyorum.
Himalaya insanlari daha çok Tibetlilere benziyor. Çekik gözleri gulduklerinde neredeyse kapanıyor. Kimin resmini çeksem fotoğrafı tabettirip bastırıp gondermemi istiyor. Dönüşte epey isim var.
Evet bugünlük de bu kadar. Su anda 3720 mt'de tam da dagbasi denebilecek bir koydeyim ve karşımda dünyanın en yüksek dağları.. Sanırım fotoğraflar herseyidaha iyi anlatacak. Keyifli seyirler..
Guzel bir yazı ve fotoğraflar
YanıtlaSil